سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
امیر هوشنگ هاشمی در سال 1339 متولد شد و در سال 1358 با رتبه شاگرد اولی از دبیرستان البرز دیپلم گرفت، و در همان سال رتبه سوم کنکور سراسری را اخذ کرد، رتبه ای که برای برخی دوستانش عجیب بود که چرا نفر اول ایران نشد؟او رشته مهندسی برق در دانشگاه صنعتی شریف را انتخاب کرد و بعد از انقلاب فرهنگی گرایش الکترونیک را برگزید. هوشنگ در تمامی مدت تحصیل اش یکی از دانشجویان ممتاز رشته خود بود و نهایتأ هم زودتر از سایر همدوره هایش دوره لیسانس را در سال 1364 به اتمام رساند. بسیاری از استادانش از او برای دستیاری در پروژه ها و کلاسهای خود کمک می گرفتند. از آن میان می توان از دکتر محمود نحوی، دکتر شاهرخ شیبانی و دکتر زین العابدین نوابی که استاد راهنمایش بود نام برد. او در رشته های ورزشی شنا، فوتبال، اسکی و والیبال هم فعال و موفق بود و مدتی در پست هافبک راست تیم فوتبال دانشکده برق بازی می کرد. هوشنگ در آزمون ورودی کارشناسی ارشد رتبه اول را اخد کرد ولی در گزینش مردود شد. او بلافاصله به خدمت سربازی در نیروی زمینی ارتش رفت وپس از آن در شرکت خواهر شرکت زیمنس در تهران به نام شرکت داده سیستمهای ایران به عنوان مدیر سخت افزار استخدام شد. او نقش ویژه ای در نصب و راه اندازی کامپیوترهای مین فریم زیمنس در صنایع بزرگ ایران مانند فولاد مبارکه و مس سرچشمه داشت. فعالیتهای اوهمزمان در شرکت دیگری به نام جنرکس که توسط موسسان شرکت داده سیستمها تاسیس شده بود ادامه یافت. در جنرکس او به مدیریت پروژه های ماشینهای سی ان سی و همچنین پروژه ایجاد نسخه فارسی ویندوز پرداخت. در طول همین سالها او با همسر خود گلاره در شرکت زیمنس آشنا شد و با او ازدواج کرد.
در سال 1370، هوشنگ برای ادامه تحصیل راهی شهر بوستون آمریکا شد. پایان نامه دکترای هوشنگ در مورد روش ابداعی او برای بهینه کردن استفاده از سیستم حافظه کامپیوتر نوشته شده است. او در سال 1375 موفق به اخد دکترای خود از دانشگاه نورث ایسترن شد. علاقه شغلی او پس از دوره دکترا معطوف کاربردهای مالی علوم کامپیوتر و استفاده آن در درپیش بینی عملکرد بازار بورس و کنترل امنیت شبکه های کامپیوتری موسسات مالی شد و در این راستا مسئولیتهای متعدد در چند شرکت بزرگ از جمله معاونت مدیر عامل شرکت معظم فیدلیتی را عهده دار بود.
او به زندگی در شهر بوستون ادامه داد و صاحب دو دختر به نامهای یاسمین و نیکا شد که در حال حاضر مشغول تحصیلات دبیرستان خود در آمریکا می باشند. هوشنگ در سال 1390 به بیماری بسیار نادر سرطان غدد ترشحی که از یکی از غدد بزاقی او شروع شده بود مبتلا شد. او با اراده محکم که یکی از خصوصیات همیشگی او بود تا لحظه آخر با این بیماری جنگید و امید به پیروزی بر آن را برای خود و خانواده اش زنده نگهداشت. تحقیقات او در مورد این بیماری به طرزی بود که دانش او در مورد آن بسیار بیشتر از بعضی پزشکان معالج او شده بود. هوشنگ در یکی از روزهای پایانی اردیبهشت 1392 در اثر این بیماری دنیا را بدرود گفت.
خوشرویی، مهربانی، کمک بی شائبه به دوستان و جدیت در کارها ویژگیهایی هستند که هوشنگ بین دوستان و اطرافیانش به آنها معروف بود، البته همه اینها پس از استعداد شایان تحصیلی و هوش و درایت فوق العاده او میباشد. به گفته یکی از نزدیک ترین دوستانش او فوق العاده بود مثل یک جواهر، که بدور از جاه طلبی و صرفأ با پشتکار و استعدادهای شگرفش، در هر عرصه ای بر دیگران پیشی می گرفت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
گردهمایی فارغ التحصیلان دبیرستان البرز - دوره 58
